کد مطلب:30469 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

به چه جهت به خداوند عليم اطلاق ميگردد، اما به عنوان عارف توصيف نميشود؟

پاسخ به اين سئوال را راغب اصفهاني در كتاب مفردات خود ذيل كلمه عرف آورده است. ايشان ميگويد: عرفان ادراك شيء است به وسيله تفكر و تدبر در آثار آن شيء. عرفان اخص ازعلم است و متضاد آن انكار است. به همين خاطر گفته ميشود: فلاني معرفت به خدا دارد، نه علم به خدا، زيرا معرفت بشر به خداوند از راه تدبر و تفكر در آثار او امكان ميپذيرد، نه از راه شناخت و درك ذاتش. به همين قياس در مورد خداوند هم گفته نميشود خداوند عارف به فلان مطلب است بلكه ميگويند: الله يعلم كذا زيرا علم به اشيا و امور براي خداوند علمي بي واسطه است و پروردگار عالم از تفكر و تدبر در آثار شي و براي شناخت آن مبرّاست. از اين رو به خداوند عارف گفته نميشود و فعل عرف به او منسوب نميگردد، بلكه او را عالم و علم خواندهاند.(1)

هم چنين بايد توجه داشته باشيم كه اسما و صفات الهي، توقيفي است و خداوند را به اسما و صفاتي توصيف ميكنيم كه مأثور باشد، يعني در آيات و يا روايات صحيح وارد شده باشد.

پينوشتها:

1 - مفردات راغب، باب العين، ص 331.